छायाचित्र चारोळ्या : कागदाची होडी.

कागदाच्या होडीला..
कळते का हो वाऱ्याची भाषा...
ना वल्हव ना काही तरी...
वाऱ्याच्या भरोश्यावर धरते आपली दिशा..
@*मंथन*

आपल्या प्रेमाची नाव देखील,
मी अशीच पाण्यात सोडलेली ,
का कुणास ठाऊक,
खळाळत्या पाण्यात देखील ती अर्ध्यावरती राहिलेली..
- सोंगाड्या ...

पाण्यात सोडलेली ती प्रेमाची नाव...
त्याला नाही सापडला किनाऱ्याचा ठाव....
पूर आला अन बुडून गेला सारा गाव....
दोष कुणाला देऊ झाला हृदयालाच घाव....
सुप्रिया.

कागदाच्या होडी साठी....
पावसाची आतुरतेने वाट पहायची ..
आणि पाउस सुरु झाला कि...
तुझ्या माझ्या होडींची शर्यत रंगायची...
@*मंथन*

तुझ्या माझ्या होडींच्या शर्यतीत,

मीच बाजी मारायचो ..
पण, तुझ्याचसाठी म्हणून,

मीच मुद्दामहून हरायचो ...!
- सोंगाड्या ..

आठवतंय का होड्यांच्या शर्यतीत
नेहमी मीच बाजी मारायची
तुझी अजून सवय नाही गेली
हारून हि उगाच नडायची...
*कृष्णा**

त्या होडीच्या शर्यतीत,

हरण्यातदेखील माझा एक स्वार्थ होता..
तुझ्या माझ्या मैत्रीचा,

गूढ असा अर्थ होता ..!
- सोंगाड्या ..

फाटली ती कागदाची होडी...
झालो आता आपण मोठे...
बालपणाची साथ आपली...
मोठे होता होता जडले हे प्रेमाचे नाते..
@*मंथन*

होडी ती कागदाची,
कधी तरी बुडणारच होती,
अन बुडण्या आधीच,
आपल्या मनात अंकूरली होती प्रीती..
*आशु**

फाटून गेली ती कागदाची होडी......
ना राहिले अपुले प्रेम ना ती गोडी......
खेळ-खेळूनी तो राहिला अर्द्यावरी......
अजून वाट पाहत बसले तुझी त्याच किनाऱ्यावरी........
सुप्रिया.

कागदाच्या होडीत बसून.....
आपण सागर विहार करायचो...
मध्येच जाऊन बुडाली कि...
मुळू मुळू रडायचो....
@*मंथन*

आठवतंय तुला आपण असच सागर विहार करताना......
अचानक भरती आली त्या शांत सागराला......
पोहता तुला हि येत नव्हते न मला.......
तोल माझा गेला पाण्यात मग
तुही सरसावलास मला वाचवायला......
सुप्रिया.