बालदिनानिमित्ता चारोळ्यांचा अनोखा नजराणा

आम्ही असू बालके
कधीही नसलो जरी नीटनेटके
खिशात हवी चोकलेट्स
नाहीतर रहावत नाही एकटे

फ़ुगा नाही मिळाला तर
गालाचा आमच्या फ़ुगा होतो
आई बाबां आणि नातेवाईंकासमोर
आमचा मुद्दाम पचका केला जातो

नाकातून गळणारे टिपूस बघून
समोरचे खोखो हसतात
कधी रुमाल देतात तर
स्वत: च येऊन पुसतात

लहान असताना बाप्पापेक्षा
प्रसाद हवाहवासा वाटतो
कोणताही पोषाख घालून मग
शाळेत फ़ेन्सीड्रेस होतो

दप्तर सांभाळताना
एकाहाताने वोटरबेग सावरतो
अर्ध्यावर आलेली विजार
चाचपडत नीट करतो

शाळेत खेळून कपड्यांची
चांगलीच वाट लागते
आई मग कपडे धुण्यावरून
चार सल्ले देत राहते

जेवण्यासाठी शाळेत
एकट्याने डबा जात नाही
एकमेकांच्या डब्यातले पाहिल्याशिवाय
आपल्या डब्या मजा येत नाही

लहान असताना मिळणारी गिफ़्टस
आता कधीच मिळत नाहीत
लहानपणी कुरवाळणारे
हल्ली मात्र लाड करत नाहीत

अजूनही आठवते ते अल्लड
आणि खट्याळ बालपण
बालवाडीत साजरा केलेला
प्रत्येक मराठी सण

पुन्हा लहान व्हाववेसे वाटते
पाटिवर श्री गणेशाय नम: लिहायचंय
पण पाटी हरवली मुलांची
मग वहिवरंच काम भागवायचंय

पाटिपूजन कालबाह्य झालं
कोण विचारील पाटीला
लेपटोपवरंच सगळे ज्ञान मिळते
कोण जाईल मग शाळेला

बालदिन कसा साजरा व्हायचा
याची कोणालाच जाण नाही
आता मोठा झालास तू म्हणत
आमच्या मनाची कदर नाही

पुन्हा चेहर्‍यावर मुखवटे चढावून
वाढदिवस साजरा करायचाय
पण बाबा केक आणंत नाहीत
मग गोड शिर्‍यावरंच समाधान मानयचंय

लिहायला बरं शिल्लक आहे पण
आजपासून कोलेज चालू शाळा नाही
आम्ही लहान आहोत अजून गप्पा मारा
बाल्यावस्था अजून संपली नाही __

प्रथमेश शिरसाट