सौंदर्य

सकाळपासून च ती आरश्यात 
स्वताला पाहत होती 
एकेक साज एकेक शृंगार 
किती वेळ स्वतःला सजवत होती 

शामल हिरवी साडी 
त्याच्या आवडत्या रंगाची 
केश रचनेत माळली होती 
फुले धुंध मोगर्याची 

रूप तीच खुलुल होत 
सगळेच तिला म्हणत होते 
तीच मन मात्र 
त्याच्या नजरेला शोधात होते 

बघाव त्यांना एकदा तरी 
म्हणून निमित्ताने गेली समोरून 
तो असा अरसिक साजन 
गुंग होता कशात एकदाच पाहिलं दुरून 

आता ती थकली होती 
पार्टी हि आटोपली होती
तिच्या मनासारखं सार 
तिच्या मनातच राहील होत 

उतरवून साज शृंगार 
न्हाऊन रंग सारे पुसले 
वार्यावर बहुरू भरू लागले 
केस तिचे ओले ओले 

स्वतःशीच हसत होती 
बरीच हसण्याची निमित्त होती 
मागे वळून पाहिलं तर 
त्याची नजर तिच्यावर खिळलेली होती 

नाही कुठले कृत्रिम रंग 
ना जड जड साज शृंगार 
किती सुंदर दिसतेस अशीही 
त्याची नजर बोलत होती 

त्याच्या नजरेतले सौंदर्य 
किती साध सुध होत 
विसावत त्याच्या बाहूत म्हटले स्वतःशीच 
या साठीच तर सगळे निमित्त होत ,,,!!!

 

*अंतर्नाद*