रणजीत च्या चारोळ्या-मेहफ़िल

का कोणास ठाऊक
पुन्हा पुन्हा यावेसे
वाटते तुझे मदमोहक
नृत्य पाहण्या मन माझे
तुझ कडे वळते...
रणजीत

मी हि झुंबर होतो
अशाच रंग महाली
जिथे उधळत असते
अखंड योवन लाली
रणजीत

तू केसात माळतेस गजरा
नृत्या बरोबर गातेस हि
करुनी हसतमुख चेहरा
म्हणूनच का लोक म्हणती याला मुजरा
रणजीत

तू सुंदर लावण्यवती मेनका
करशी अनोखी अदा
मग मीही रंगेल होऊन
उधळतो दोलतजादा
होऊन फकीर तिथला
रणजीत

कित्येक मर्द येती
तुझ्या दारा
आयकुनी नृत्य,गाणी
ठेऊन जातो भाव वेगळा
रणजीत

तू नृत्य करता करता
गायशी गाणी
मदहोश करते त्याहुनी
तुझी नजर बोली
रणजीत

संपत चालला योवन रंग
सुरकुतलेले केतकी अंग
म्हणून कोरड्या दुष्कागत गर्दी
कधी तरी होते आता सुरांची दर्दी
रणजीत

उदास तू बसली
मोकळ्या महाली
काळ तो आठवता
स्वतः हसली स्वतः वरती
रणजीत

मी याच आशेने इथे बसलेला
सजेल बैठक गर्जतील वादये
जुळेल ते नाते हाताचे गजर्याशी
तू पुन्हा तीर्क्शील या रंग महाली
रणजीत

मला वाटले नव्हते
माझी आस हि
मृगजळ होऊन बसेल
तुझी साथ आता मला
कधीच नसेल
रणजीत

तुला पाहताच नाव
माझे हरवले होते
तुझ्याच ओठा वरती
मग आले होते
रणजीत

तुज्याच पायाखाली
पैंजण बनून
हरवलो होतो
नृत्य संपताच
स्वतःला सापडलो
रणजीत

सांग ना पुन्हा कधी
मला साद देशील
तुज्या हाकेसाठी
माझे कान हि तरसतील
रणजीत

का हि वेळ आली
अन तू मला
रंग महालातून
जाण्यासाठी शुभ रात्री म्हंटली...
रणजीत

अशी काय जादू
तुझ्या मैफिली
मी न राहतो
माझ्या मनी...
रणजीत

अग थोड बोलाचे
तरी होतेस मी
तर महाल बांधला
होता तुझा नावचा
त्यात तू होती नर्तिका...
रणजीत

तुझ्या त्या आदाने
मी तर झालो होतो फिदा
न राहून लोक हि बोलले
झाला हा हि वेडा..
रणजीत

तुझ्या मैफिलीत
येती लोक खूप
मी हि कोपरा
पकडून बसतो चूप
रणजीत

आजही मी रंग महाली
जाऊन येतो जरी
तू नसली तरी तुझ्या
आठवणी ताज्या करतो
रणजीत

तू तर नटरंग
नारी भलतीच
भुरळ पाडी तुझी
नृत्य,गाणी...
रणजीत